Fire

آری، آری ، زندگی زیباست زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست گر بیفروزیش، رقص شعله اش در هر کران پیداست ورنه، خاموش است وخاموشی گناه ماست سیاوش کسرایی / / / / / Life is like fire, can burns forever. If we turn it on we can see flame dances from far away, other wise its dark and thats our fault.

When u don't have them, u don't know what to do with all those extra time.
when u have them, there are lots of things u want to do so u don't have time for them any more.


nenmidoonam chera rooy ghaltake dars khoondan nemioftam.


i wish i could get a degree without having to do any assignment and exams.



learning some thing is so joyful, but "finding hosele" to concentrate to begin learning is so harddddddddddddddd

Baghi (17 yr old): When I die I'm planing to go cloud hopping.

Freedom means the opportunity to be what we never thought we would be.
Daniel J. Boorstin


http://www.brainyquote.com/


Thanx to SA

Finally I ended up staying here, hopefully i will get my own placebefore january.
Today was my first day as grad student. I dressed nice and wore my new jeans to school:D
Today I signed the paper that I accept the offer. and we choosed the courses. I even registrared to two groups of fun volenteer activities at school. I gone work for the movies and center for the art so i can watch them for free! I did the movie one last year too. These would be so much fun and is great beacuse i can enjoy them for free!
I was also walking at school and me and my firend heard ppl were playuing drums, It was aborginal gathering, we went there and they offered us if we want to play their drum. THe drum has diameter of atleast 80 cm. and aroudn 8 ppl were seating and playing it. there were3 aborginal ppl who were chanting and playing. I tried to close my eyes so i would be in a better hormoney with the other drum players. and some times they were playing it as laud as they could. which was so much fun, knowing that u can make as much noise as possible.
THey beleived that drums beat comes from ur heart beat and also the earth beat.
Today i also registrared to participate to a grad student party. After ages that i was participating that party ( yavashaki) finally this year i beacome a real member of their society!

just considerin my wself as a grad, it made me feel smart and more knowledgeble than most of the kids at school.
It felt so good.
actually after all these years of going to school, today (probably) was the only day that i enjoied being at school! Felt great

These wrtinig for me finding out wat i'm doing don't expect to underestand any thing from my post these days! these are for my self, like all my other posts


I talked to the proff and the graduate thingi of the department overe there and I told them i'll be there!

I was panicing yesterday (before my post) i ended up calling one of the proff's house, i didn't even had his number!
Today I talked to him and with one of the gentelman who used to tell me continuing my education is a very bad idea and worst than that is to continue it in the same place,
He wasn't as mnegative about staying here as before, he didn't; suggest any thing he jsut say if u want to stay get upir own place.


The thing is the proff here is well known and has lots of paper and is a nice guy, compare to the other proff, ( i don';t know if the other proff is nice or not)

I gone a make a "badha" "khoobha " list soon! now i'm, so hungry!

به اين نتيجه رسيدم که دليل اينکه تمايلی برای رفتن ندرام همش ترس از تنها بودنه. چون اگه شرایطم دقیقا همینجوری بود اما در یک شهر بزرگ، حتما با سر میرفتم. هر چند این حرف از نظر خیلی ها ممکن اصلا
"wouldn't be a valid reason"
اما فکر میکنم برام خیلی اهمیت داره.میدونم که الان آدم مسولیت پذیری هستم و مسویلت روحی روانی اکثر مسایل خونه روی من هست، پس اینکه برم اونجا تا بتونم از عهده خودم بر بیام حرف شدیدا چرتی هست. و مطمئنم که خانم و به خوصوص مادرم در نبود من دچار چالشهای أیلی بیشتری خواهند شد تا من در نبود اونها.
مسیله من فقط دلتنگی اونم از نوع به روی خودم نخواهم اوردش هست. و تنها بودن. تنهایی رو هر کسی در هر شرایطی تجربه کرده، ممکنه توی جمعی باشی و حالت خیلی خراب باشه و هیچ کس هم نفهمه، و تو هم نخواهی ناراحتیت رو با کسی قسمت کنی. من همیشه همینجور بودم. معمولا هیچ وقت تنها نودم، همیشه دورو برم شلوغ بوده.
وقتی آدم هم تنها باشه و هم تنهایی رو حس کنه اون وقت خیلی سخته میشه همین چت زدن بچه ها. من همیشه در کنار بچه ها بودم وقتی چت می زدن. وقتی هم که از نبود امکانات قاط میزدند، حالا خودم دارم میرم جایی که از اینجاهم کوچکتره.
من همیشه از تنهایی میترسیدم. به نظرم خارقالعاده ترین کار ممکن که یه آدم میتونه بکنه اینه که بتونه در یک شهری که نه زبان بلد هست در حالیکه هیچ مدرک تحصیلی و سابقه شغلی هم در دست نداشته باشه زندگی کنه.
و وحشتناک ترین رویام این بوده که بمیرم و کسی رو نداشته باشم که بفهمه، و بعد از مدتی از بوی گند جسدم بفمهند. البته الان فکر میکنم که چیزی وحشتناک توی این رویا نیست سخت تر اینه که از خواب بلند شی و بدونی همه خرید هات رو کردی و کاری برای انجام دادن نداشته باشی (راجع به موقعی حرف میزنم که بالای ۶۰ ساله هستی)
البته کی گفته من اونقدر عمر میکنم؟

داشتم میگفتم با تنها بودن و تنهایی حال نمیکنم اصلا.
الان هم دو تا انتخاب دارم، بمونم همینجا و شرایط رو همینجوری که هست حفظ کنم پولم رو بذارم توی جیبم هر چند وقت یک بار برم یه شهر بزرگ دم دست کیفم رو بکنم کلاس سازم رو برم و هرچند یکبار هم غر اطرافیان رو گوش کنم ( که چرا هنوز اینجایی) وهمون نقش سابقم در خانه رو اجرا کنم. (غر پذیر بودن- تنها کسی که
blame acceptance
داره منم! -دیوانه-)
و با تنهابودن هم
deal
نکنم. و مسئله رو واگذار کنم به آینده و شآید هم که خدا رو چه دیدی هیچ وقت لازم نبود تنها باشم.
میشه هم "یا علی گفت" و رفت به جنگ تنها بودن، کاری رو بکنم که ازش میترسم. به قول دوستی اون چیزی که توش خبره نیستم و انجامش برام سأته رو انجام بدم به جای کار آسون تر.
درسته که اینجوری أیلی چیزها رو ممکنه از دست بدم، پولی برای ذخیره کردن و گردش و تفریح نداشته باشم که هیچ ، اندر بی پولی شدید هم دست و پا بزنیم و زیر قرض هم بریم. در عرض این مدت هم خانواده خیلی تغییر خواهد کرد ، ممکنه اگر برگشتم خانواده ۵ نفریمون دیگه در کار نباشه و هر کدومشون یه ور باشند. و به اون رابطه نزدیکی که الان با خانواده دارم با رفتنم اینجوری نخواهد موند.
با رفتن شاید زندگی هیجان انگیز نخواهد بود اما حتما
Challenging
خواهد شد وزندگیم خیلی یکنواخت الان. و زیاد نگران اینکه هیچ کاری در زندگیم نکردم نباشم و میتونم و ۱۰۰٪ هم جناب وجدان رو اینجا میذارم و
wild side-
رو با خودم میبرم. و کارهایی که چون آدم
resposible
بودم انجام ندادم یا زیاد انجام ندادم روانجام میدم اگر بخواهم. میدونم که پاری کردن مثل بچه های ۱۷-۱۸ ساله و الواتی و عشق و حال به اون فرم معنی نداره اما بودن در جاییکه هیچ کسی رو نمیشناسی و میتونی اگر بخواهی آدمی باشی و برخورد هایی کنی و چیزهایی رو امتحان کنی که با خود الانت خیلی متوافت باشه- خیلی میتونه جالب باشه. هرگند با عوض شدن محل زندگی آدم عوض نمیشه اما این امکان رو بهت میده که اگر بخواهی بتونی چیزهایی رو راحت تر عوض کنی.

یاعلی گویان و دست حق به همراهت میریم به جنگ تنها بودن و تنهایی- جای مادربزرگم خالی که آبی بریزه پشت سرم و دعایی زمزمه کنه (این کارها رو ما همیشه میکردیم برای ملت) - یا یکی که یه گودبای پارتی برامون بگیره ، یا کسی که شب آخری ما رو ببره الواتی که با خاطره خوش رخت بربندیم. یا آقا یکی که یه ۲۰$ ناقابل بده ما توشه سفر، توی راه از گشنگی نمیریم! یا یکی که به آيم یه قابلمه بده! یا حتی یه یادگاری! به این یکی مادربزرگ جانمون دیروز برای اولین بار گفتم مادربزرگ من گشنمه یه چیزی بدین من بخورم یه برش کوکو بهم داد (معمولا هیچ وقت نمیگم من چیزی میخوام، میذارم خودش بپرسه، اما گفتیم روز آخره بذار خودمون رو لوس کنیم!) بعد دیدم بازم گشنمه گفتم میشه یه تخم مرغ هم درست کنید و توش سیب زمینی بریزید، گفتش ند دیگه همینجوری بخور، سیب زمینی کلی کار داره. [حالا سیبزمینی رو باید فقط از توی فریزر در بیاره بذاره ۲ دقیقه توی مایکرویو بعد بریزه توی تخم مرغ!] گفتیم توی دلمون بابا عجب ملت تحویلی ما رو میگیرن! اینه که میگم تنهایی ربطی به درجمع بودن نداره!
اوکی دیگه امام حسین بازی بسه دیگه، شاعر میگه اگر گودبای پارتی و کادو مادو میخواستی باید به بچه ها یا به خواهر برادر گرامیت میگفتی!


داشتم میگفتم بریم کمکم چمدان جان را ببندیم که فردا شبح این موقع اندر راه جنگ با تنها بودن هستیم .
قاط زدن و چت کردن و ننه من غریبم در اوردن و از دلتنگی نامه های سوز و گداز دار اینجا نوشتن و و یا با تنهایی خو گرفتن مصل این آدمهایی که میشینن جلوت ۲ساعت و هیچ حرفی برای Share کردن ندارند و حسابی
antisocial
شدن میشه شکست در جنگ.
اینکه بفهمیم که تا حدودی کی هستیم و چی هستیم، چه موزیکی چه طرز فکری -بدون توجه به سوابق فرهنگی سیاسی، اجتماعی دوست داریم و اندر سکوت در خود غوری بزنیم و خویشتن خویش را بشناسیم و خوشبختانه تواناییهای نهفته و استعداد های نهانمون رو آشکار کنیم و یک سری کارهای باحال انجام بدیم و یکی دو تا دوست خوب گیر بیاوریم و یاد بگیریم که مردم نیک را به حریم خلوت انسمون راه دهیم و گارد احساساتیهمون رو کوتاه ترش کنیم موفقیت محسوب میشه

البته موفقیت معنیش این نیست که هیچ وقت نباید دلتنگ شد و حق چت زدن نداریم، بلکه ماحصل سفر نبایدکوله باری از دلتنگی و قاط​ زدن باشه. تازه تجربیات و مصاحبه هایی که با اهل فن داشتم ثابت کرده که فقط پسرها قاط میزنند و میشینند ننه من غریبم در میارند و گریه میکنند!

فکر میکنم بعد از این بیشتر بنویسم، اتفاغات و تجربیات جالبی پیش خواهد آمد کد حتما در دفترچه خاطراتم (جناب وبلاگ باشی) یادداشت میکنم



ما بچه های ایران جنگيم تا رهايی
ترسی به دل نداريم از رنج و بی غذايی

نهضت ادامه دارد حتی اگر شب و روز بر ما کتاب و کار بارد

I don't like it when some one call me honey, wat the heck?
instead of being excited "moshavasham"

Fatti send me a link, regarding advantage of risktaking, am I taking risk? no
I'm just taking challenge just for the sake of proving others that I can,
such a stupid thing to do!

who do I care so much for what others says? or in other words why stuf that some ppl says effect me?

according to the book that some times I'm reading it, its just beacuse I make my deciction through my "valed" rather than my "balegh".

and why my "balegh" dows work? probably beacuse i haven't seriously discover it.

so probably by leaving alone, i would have give it more time to grow. would I?
I think so.




I'm thinking and feeling more about LEAVING/ ENDING rather than STARTING,BEGINING.
every where i go i feel like it would be the last time i'm looking at these places as my "home town" as "MINE"

My decicion is a wrong decision moneywise, if I stay I can save lots of money, I can save the money I collect and buy a car or whatever.
By leaving I gone spend all the money i getm and specially beacuse its late right now, i may not have enough money to survive

ISn't it that ppl make their decicion regarding money? or if not according to their "happieness"? Am I be happeir over there? I don't think so.

Some people are great support.
It might be as simple as listening to you when you are nagging or confuse,
or just telling you their idea, that what you are thinking might be wrong and there are different way of looking at thing!
Just remind you that there are lots of benefits in something you consider it as last option, telling yhou that tehre are more benefit in "your last options" than "your first one".

just remind you that there are more info than what you are considering.


support can be as simple as sending you a website. so it would open your eyes.
or just telling you they would miss you, when u think u would be alone


there are lots of great things in the world

one of the amazing one is a firend who really care.


p.s I'm leaving to somewhere which i would call it CAN ada

مادربزرگم داره از خاطرات بچگي هاش (املای صحيحش چه جوری بود؟) تعريف مکنه

بعد از يه مدت دستم مياد که منظور از "بابات" سه آدم مختلفه :

۱- پدر بزرگم- بابای بچه هاش
۲- پدرش
۳- مردی که نقش پدر رو براش داشته

همونجور که منظورش از " مامان" سه شخصيت مختلفه:

۱- مامانش
۲- مادربزرگش
۳- خواهرش که یه جورهاییی نقش مادری رو براش داشته، -- همسر بابای شماره سه




حالا جالبه که وسط حرفهاش وقتی مادربزرگشو (مادربزرگ مادربزرگم ) رو مادر خطاب میکنه

یهو میگه فلانی به مادربزرگت این حرف رو زد، ( و من مبهوت اینکه "مادربزرگ" مال چند قرن

پیش میشه دیگه..)


دوزاريم ميفته که منظورش اون يکی مادربزرگ خودمه
:)